wyrzut — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wyrzutucie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtowne wyciągnięcie przed siebie, w górę itp. nogi lub ręki; w sporcie: wyrzucenie przez zawodnika dysku, oszczepu itp. :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzut — m IV, D. u, Ms. wyrzutucie; lm M. y 1. «żal, pretensja o coś; wymówka, zarzut, karcąca uwaga» Bolesny, gorzki, niemy wyrzut. Spojrzenie pełne wyrzutu. Powiedzieć coś z wyrzutem. Robić, czynić komuś, sobie wyrzuty (za coś). ◊ Wyrzuty sumienia… … Słownik języka polskiego
wyrzut — Wyrzuty sumienia «wewnętrzny niepokój wynikający z poczucia winy»: Moje pacjentki to kobiety energiczne i niezależne. Mówią o tym, że nie potrafią już rozmawiać ze swoimi mężczyznami jak dawniej. Zarabiają lepiej, ale mają wyrzuty sumienia. Czują … Słownik frazeologiczny
Lithuanian Security Police — The Lithuanian Security Police, also referred to as Saugumas ( lt. Saugumo policija), was a Lithuanian Nazi sponsored collaborationist police force that operated from 1941 to 1944.en icon cite news |author = United States Department of Justice… … Wikipedia
ВЗРЫВ НА ВЫБРОС — метод взрывных работ, основанный на применении усиленных зарядов, энергия взрыва которых достаточна для дробления породы на отдельные куски и для выбрасывания значительного их количества за пределы образуемой взрывом воронки (Болгарский язык;… … Строительный словарь
sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… … Słownik frazeologiczny
niemy — niemymi 1. «nie mogący mówić na skutek kalectwa» Dziecko nieme od urodzenia. 2. «nie odzywający się, oniemiały» Niemy z rozpaczy, z bólu. ◊ Niemy świadek «człowiek przyglądający się biernie czemuś, nie biorący w czymś czynnego udziału» 3. «nie… … Słownik języka polskiego
wymówić — dk VIa, wymówićwię, wymówićwisz, wymówićmów, wymówićwił, wymówićwiony wymawiać ndk I, wymówićam, wymówićasz, wymówićają, wymówićaj, wymówićał, wymówićany 1. «wypowiedzieć dźwięk, wyraz, szereg wyrazów itp. odpowiednio artykułując» Trudno wymówić… … Słownik języka polskiego
wymówka — ż III, CMs. wymówkawce; lm D. wymówkawek 1. «wymówienie się od czegoś, usprawiedliwienie, wytłumaczenie, zwłaszcza wykrętne; wykręt, wybieg, pretekst» Użyć choroby jako wymówki od pracy. Zgodzić się na coś bez wymówek. □ Paluszek i główka to… … Słownik języka polskiego
wymówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. wymówkawce; lm D. wymówkawek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wymyślony powód, którym ktoś tłumaczy swą rzekomą niemożność zrobienia czegoś, wykrętne usprawiedliwienie; pretekst … Langenscheidt Polski wyjaśnień
